GAME OF GDANSK

(text-style: "bold")[START Jest rok 1985. Wróciłeś do Gdańska, na Stare Przedmieście po 22 latach, aby zmierzyć się z bolesną przeszłością. Gdy byłeś małym chłopcem Twój ojciec, został zamordowany w biały dzień przed drzwiami lombardu, którego był właścicielem. Sprawcy nie znaleziono. Chcesz rozwikłać tę sprawę na własną rękę] <img src="https://i.postimg.cc/zvq0nsXb/Start.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Stare miasto Gdańsk"> [[Przeczytaj raport policji.]] (text-colour: blue)[[[Zacznij śledztwo na własną rękę.->Zacznij śledztwo]]]

#Autorzy Kinga Nowak -- (link-undo: "Wróć") [[Start]]

Raport policji 06.05.1963 r. godzina 17:30 Imię: Jarosław Nazwisko: Boguszewski Zawód: właściciel lombardu Przyczyna śmierci: zastrzyk trucizny. Czas zgonu: 05.05., godz. 22:30 Podejrzani: brak Świadkowie: brak Podpisano starszy aspirant Przemysław Kazimierski <img src="https://i.postimg.cc/vmx4zhPG/raport.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Raport"> [[Przeczytaj postanowienie o umorzeniu śledztwa.]] [[Powrót->Start]]

Umorzenie śledztwa 03.12.1970 r., godzina 15:00 Śledztwo w sprawie śmierci Jarosława B. zostaje umorzone z powodu braku wykrycia sprawcy. Podpisano starszy aspirant Przemysław Kazimierski <img src="https://i.postimg.cc/vmx4zhPG/raport.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Raport"> [[Zacznij śledztwo]] [[Pwrót->Start]]

Na początku zdecydowałeś się obejrzeć budynek lombardu, kiedyś należący do twojego ojca. <img src="https://i.postimg.cc/bJzjJNS4/ledctwo.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Lombard"> [[Obejdź lombard od zewnątrz.]] [[Wejdź do środka.]]

Po czasach dawnej świetności lombardu nie ma już śladu. Ponoć była w nim drukarnia i magazyny. Dziś budynek niszczeje. Po obejrzeniu lombardu ze smutkiem spoglądasz w kierunku fontanny. Kiedyś przychodziłeś tam razem z ojcem. Zauważasz młodą kobietę szkicującącoś w notatniku. - Dzień dobry pani! - Dzień dobry! - Przepraszam, że przeszkadzam, ale czy wie Pani coś o sytuacjach, które wydarzyły się tu 22 lata temu? Kobieta zaprzecza ze zdziwieniem. Proponuje iść do jej profesorki, która żyje tu od lat. Kierujesz się w stronę budynku Małej Zbrojowni, gdzie znajduje się siedziba Akademii Sztuk Pięknych. Po drodze zauważasz dwoje dzieci. - Proszę pana, łódka popłynęła nam na środek fontanny. Pomoże nam Pan? - pytają dzieci. <img src="https://i.postimg.cc/T2nvJj3G/na-oko-o-lombardu.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Na około lombardu"> [[Nie zwracaj uwagi na dzieci i idź dalej.]] [[Pomóż dzieciom.]]

Budynek jest bardzo zniszczony. Mimo to decydujesz się wejść do środka, ale drogę zagradza ci jakiś mężczyzna. - Witaj! Długo cię nie było. Jak tam mama? - W porządku — odpowiadasz, rozpoznając starego sklepikarza. Sklepikarz zaprosił cię do swojego sklepu na ciepły posiłek. <img src="https://i.postimg.cc/MT8yNHrM/zaproszenie-na-obiad.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Zaproszenie"> [[Odmów i wyjdź.->Obejdź lombard od zewnątrz.]] [[Skorzystaj z zaproszenia na obiad.]]

Po obiedzie poczułeś się senny i zasnąłeś. Obudziłeś się związany w piwnicy sklepu. Dlaczego sklepikarz Cię związał? Trzeba było mu nie ufać! Długo wołasz o pomoc, ale ta nie nadchodzi. Koniec gry <img src="https://i.postimg.cc/ZRFvrB9c/koniec-1.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="koniec 1"> [[Zacznij od nowa->Start]]

Idziesz do budynku Akademii i zaczynasz rozmowę ze staruszką. Ta częstuje Cię ciastem [[- Fuj! To ciasto jest ohydne!]] [[- Mmm… Przepyszne ciasto. Proszę pani, chciałbym porozmawiać o moim ojcu Jarosławie. Prowadził tu lombard. Może go pani pamięta?]] [[- Niech mi pani powie wszystko, co pani wie o tym co stało się 22 lata temu w lombard]] <img src="https://i.postimg.cc/P5WLGvyk/dalej.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Na około lombardu">

Podchodzisz do fontanny i wyciągasz łódeczkę z wody. Pytasz dzieci o profesorkę z Akademii. - Ta pani mieszka tu od baaardzo dawna i bardzo lubi piec ciasta. Kiedy nas poczęstuje i je pochwalimy, to zawsze daje nam pieniądze na lizaki u sklepikarza. - Mówiąc to, dzieci podziękowały i odeszły ze śmiechem. <img src="https://i.postimg.cc/pXdkLx77/fontanna.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="fontanna"> [[Idź Dalej->Nie zwracaj uwagi na dzieci i idź dalej.]]

Kobieta zrobiła się cała czerwona, zaczęła wrzeszczeć i nagle upadła. Zemdlała! Po profesorkę przyjechała karetka i zabrała ją do szpitala. Nie dowiedziałeś się niczego. Koniec gry. <img src="https://i.postimg.cc/bwwv5VZ1/starsza-pani.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Starsza pani"> [[Zacznij od nowa->Start]]

Pamiętam, bardzo dobrze go pamiętam. Spędzał mnóstwo czasu z moim bratem - Tadeuszem. To naprawdę straszne co mu się przydarzyło, Tadeusz nie mógł się po tym w ogóle pozbierać, niektórzy nawet mówią, że zdziwaczał, a z Białej Baszty, gdzie kiedyś spędzali czas z Twoim ojcem, uczynił drugi dom. <img src="https://i.postimg.cc/bwwv5VZ1/starsza-pani.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Starsza pani"> [[Dalej]]

- Proszę pana, jak pan śmie! Grzeczniej do starszych! - oburzyła się profesorka. Nie chce dalej z Tobą rozmawiać. Zawiedziony wychodzisz z Akademii. -Witam ponownie. I jak, dowiedział się pan czegoś? - Myślę, że byłem zbyt nachalny. - O, wie pan, wszyscy wiedzą, że profesorka uwielbia komplementy. A zwłaszcza dotyczące jej ciast. Niech pan ją przeprosi i spróbuje jeszcze raz. <img src="https://i.postimg.cc/bwwv5VZ1/starsza-pani.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Starsza pani"> [[idź spowrotem do staruszki->Obejdź lombard od zewnątrz.]]

Przypomina Ci się, że Twój ojciec miał przyjaciela, Tadeusza, który trzymał w Białej Baszcie motor. Potem w baszcie jacyś ludzie przechowywali tam styropian i nie było już miejsca na motocykl. Wtedy Tadeusz umieścił ogłoszenie w gazecie i sprzedał motor. To wszystko, co pamiętasz na ten temat z dawnych lat [[Dalej->dalej]]

Idziesz do baszty, wskazanej przez profesorkę. Masz nadzieję, że Tadeusz tam będzie. Może on coś wie? Kierujesz się ku wejściu. Zauważasz spanikowanego dziadka. -Drogi młodzieńcze! Dzieje się katastrofa! Żaby zaatakowały basztę. Proszę o pomoc, bo inaczej stanie się tragedia. - od progu woła do ciebie dziadek. <img src="https://i.postimg.cc/BZmkghfr/starszy-pan.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Starsza pan"> [[- Nie mam czasu. Szukam kogoś. - odpowiadasz]] [[Prośba dziadka wydaje Ci się dziwna, ale wchodzisz do środka sprawdzić, o co chodzi.]]

Po dłuższej chwili orientujesz się, że nikogo więcej w okolicy nie ma, a dziwny mężczyzna zniknął. Zmarnowałeś szansę na rozmowę z człowiekiem, który być może coś wie na temat wydarzeń sprzed lat. Koniec gry <img src="https://i.postimg.cc/4Nz80wD4/koniec-2.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="koniec 2"> [[Zacznij od nowa->Start]]

Na środku baszty zauważasz rodzinę małych żab. Spanikowany dziadek bardzo się ich boi. Wynosisz je na zewnątrz. <img src="https://i.postimg.cc/R00XNmNq/abka.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="żabka"> [[Dalej->Abc]]

W zamian za pomoc dziadek zaprosił Cię na herbatę do swojego domu. Przedstawił Ci się jako Tadeusz. Już wiesz, że znalazłeś przyjaciela Twojego ojca. <img src="https://i.postimg.cc/HWtcPySD/Cherbatka.png" width="80%" height="wyskość w % lub px" alt="Herbatka"> [[- Jestem synem Jarosława Boguszewskiego, zamordowanego właściciela lombardu. Wróciłem do Gdańska po 22 latach, aby odkryć prawdę o morderstwie i odkryć zabójcę.]] [[- Czy wie Pan coś o zabójstwie Jarosława Boguszewskiego? - pytasz dziadka wprost.]]

- Pamięć o tamtych wydarzeniach prześladuje mnie od wielu lat. Myślę, że należą Ci się słowa prawdy. Tego dnia chciałem zastawić w lombardzie czajnik, ponieważ nie miałem pieniędzy na rachunki. Gdy byłem już przed lombardem, zobaczyłem Jarosława, który go zamykał. Po chwili zza roku wybiegł mężczyzna i wbił mu w ramię jakąś strzykawkę. Byłem w szoku, więc uciekłem. Po posturze rozpoznałem sklepikarza. W następnych dniach milicja zaczęła śledztwo i przesłuchiwała każdego mieszkańca. Ja siedziałem cicho. Ze strachu zamknąłem się w sobie. Śledztwo zostało umorzone z powodu braku dowodów. - starszy mężczyzna wyznaje ukrywaną przez lata historię. [[Po latach czujesz ulgę, że wreszcie dowiedziałeś się, co spotkało Twojego ojca. Wracasz do domu]] [[Nie możesz uwierzyć w to, co właśnie usłyszałeś. Buzują w Tobie emocje. W furii wybiegasz z baszty, aby skonfrontować się ze sklepikarzem.]]

- Pamięć o tamtym dniu wywołuje u mnie ogromny żal i smutek, nie tylko do zdarzenia, ale też do samego siebie. Nie chcę o tym rozmawiać. Lepiej żebyś już sobie poszedł... - mówi starszy mężczyzna. Dziadek jest uparty i pamiętliwy. Poczuł się urażony Twoim bezpośrednim pytaniem. Niczego się nie dowiadujesz. Koniec Gry [[Zacznij od nowa->Start]]

Koniec Gry [[Zacznij od nowa->Start]]

- Wiem, co się stało 22 lata temu! Zabiłeś mojego ojca! Dlaczego? - krzyczysz do sklepikarza już z daleka. - Pozwól mi wszystko wyjaśnić. Twój ojciec był szpiegiem i współpracował z Niemcami. Mój brat był partyzantem, a Twój ojciec wydał go brata milicji. Byłem tak zły i zrozpaczony, że nie kontrolując emocji, zabiłem go. - mówi sklepikarz. Twój ojciec zdrajcą? Nie możesz uwierzyć w to, co właśnie usłyszałeś. Masz mętlik w głowie. Co robić? [[Zrozumiałeś, że Twój ojciec był bardziej winny, dlatego odpuściłeś sklepikarzowi i wyjechałeś z Gdańska]] [[Postanowiłeś być sprawiedliwy i donieść na policję o winie sklepikarza. Śledztwo zostaje ponownie otwarte.]]

Koniec Gry [[Zacznij od nowa->Start]]